သေဘာတရားမ်ားကိုေတာ႔ေရးသားေပးခဲ႔ၿပီးၿဖစ္သည္။ေမာင္အိုလံပီယတိုင္းတြင္မတူညီသည္႔ေလ႔က်င္႔နည္း
မ်ား၊ခံယူခ်က္၊အာဟာရစားေသာက္ပံုမ်ားကိုစာဖတ္သူအေနႏွင္႔တၿဖည္းၿဖည္းသိၿမင္လာမည္ၿဖစ္သည္။သူတို႔
သည္ဘ၀တစ္ခုလံုးကိုကာယဗလအားကစားတြင္နစ္ၿမဳပ္ထားၿပီးအခ်ိန္ႏွင္႔အမွ်ကာယဗလအတြက္ေအာင္ၿမင္
မႈလမ္းစမ်ားကိုေတြးေတာရွာၾကံေနသူမ်ားၿဖစ္သည္။သူတို႔အတြက္အက်ိဳးအၿမတ္ကလည္းသူတို႔ဘ၀အတြက္
အာမခံခ်က္ရွိလွသည္။ေအာင္ၿမင္ေသာကာယဗလေမာင္တစ္ေယာက္၏၀င္ေငြသည္သူတို႔အတြက္အၿခားအ
လုပ္ဆိုတာမလိုအပ္ေပ။ေၾကာ္ၿငာ၀င္ေငြအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ကာယဗလစာအုပ္စာတမ္း၊ဗီဒီယိုအေခြမ်ားမွ?င္ေငြမ်ား၊ဂ်ိဳး၀ီ
ဒါအုပ္စု၏စာခ်ဳပ္စာတမ္းၿဖင္႔ခ်ဳပ္ဆိုၿပီးရရွိလာေသာ၀င္ေငြမ်ား၊ကာယဗလေဟာေၿပာပြဲမ်ား၊သရုပ္ၿပပြဲမ်ား၊
အၾကံဥာဏ္ေပးၿခင္းမ်ားစသည္ၿဖင္႔ဘက္ေပါင္းစံုမွ၀င္ေငြမ်ားကလက္ကမ္းၾကိဳေနသည္။ၿမန္မာႏိုင္ငံမွကာယ
ဗလေမာင္မ်ား၏၀င္ေငြႏွင္႔ေတာ႔မိုးႏွင္႔ေၿမပမာပင္။သို႔ေသာ္လည္းကြွ်န္ေတာ္သည္ၿမန္မာႏိုင္ငံသားပီပီၿမန္မာ
ၿပည္မွကာယဗလၿပိဳင္ပြဲ၀င္မ်ားကိုေလးစားပါသည္။သူတို႔သည္စပြန္ဆာအင္အားမရွိေသာ္လည္း၀ါသနာကို
အရင္းခံၿပီးမိမိ၏နည္းပါးလွေသာ၀င္ေငြကိုရင္းႏွီးၿပီးၿပိဳင္ပြဲမ်ားယွဥ္ၿပိဳင္ေနၿခင္းသည္ေလးစားထို္က္ပါသည္။ၿပိဳင္
ပြဲတစ္ခုအတြက္ေသခ်ာၿပင္ဆင?ၿပီးၿပိဳင္ပြဲ၀င္လ်င္စရိတ္စကဆိုသည္မွာၾကီးမားလွပါသည္။တစ္ႏွစ္တာလံုး
ဂ်င္မ္အတြင္းတြင္ေခ်ြးႏွင္႔ေပးဆပ္ၿပီးကစားေနရံုႏွင္႔မၿပီးႏိုင္ေပ။ေနာက္ပိုင္းမွအာဟာဆိုသည္႔အရာသည္မည္
သူမွ်အလကားလာမေပးေခ်။ေဆး၀ါးဆိုလ်င္ပိုဆိုးသည္။နာမည္ေက်ာ္ေဆး၀ါး၅ေပါင္၀င္တစ္ဗူးသည္၂သိန္းနီး
ပါးရွိသည္။ၿပိဳင္ပြဲ၀င္မ်ားတြင္၀ယ္ေသာက္ႏိုင္သူသည္လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရသည္။ရရွိသည္႔၀င္ေငြႏွင္႔ေဆး၀ါးတစ္ဗူး
သည္ဘယ္လိုမွတြက္ေခ်မကိုက္ေခ်။တစ္ဗူးေသာက္လို႔လည္းဘာမွၿဖစ္လာမွမဟုတ္ေခ်။ထို႔ေၾကာင္႔ကြ်န္ေတာ္
၏လက္ဦးဆရာဦးသာေအာင္ေၿပာသလိုေၿပာရလ်င္ငပိစားၿပီးထုတင္ထားတာကြဆိုသလိုပင္ၿဖစ္သည္။ၿ?န္မာ
ကာယဗလေမာင္မ်ား၏ဘ၀သည္တကယ္ေတြးၾကည္႔လ်င္သနားစရာပင္ၿဖစ္သည္။သူတို႔တြင္လံုေလာက္
သည္႔ေထာက္ပံ႕မႈဆိုတာမရွိေပ။ႏိုင္ငံတကာၿပိဳင္ပြဲနားနီးမွလက္ေရြးစင္ေခၚယူ၍ဖုတ္ပူမီးတိုက္ဘ၀ၿဖင္႔ၿပိဳင္ပြဲ
တြင္၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ရန္အသည္းအသန္ကစားခိုင္းၿခင္းခံေနရသည္။ထိုသံသရာသည္ဒီအတိုင္းသြားေနသ
မွ်ကာလပတ္လံုးၿမန္မာ႔ကာယဗလၿပိဳင္ပြဲ၀င္တို႔သည္ဒီအတိုင္းသာအာရွအဆင္႔မွေက်ာ္ထြက္ႏိုင္မည္မ
အဆင္႔ကိုပင္ထိုးေဖာက္ရန္ေၿခလွမ္းၿပင္ေနၿပီၿဖစ္သည္။သူတို႔ႏိုင္ငံတြင္ကာယဗလကိုအား?စားတစ္ခုအေနႏွင္႔
ကမၻာေက်ာ္နည္းၿပမ်ားကိုလစာေကာင္းေကာင္းေပးၿပီးခန္႔ထားသည္။ၿဖည္႔စြက္ေဆးဆိုလ်င္ကားဆိုဖြယ္ရာမ
ရွိေပ။ေခတ္မွီစက္ကိရီယာမ်ားလည္းအၿပည္႔အစံုေပ။ဘယ္လိုမွေတာ႔လိုက္မမွီေသးေပ။ကာယဗလကိုအားက
စားတစ္ခုအေနႏွင္႔မၿမင္သည္႔ၿမန္မာႏိုင္ငံတြင္ကာယဗလအားကစားကို၀ါသနာပါၿခင္းသည္သစ္ေၿခာက္
ပင္ေအာက္ပန္းေကာက္ေနသည္ႏွင္႔တူပါသည္။ထိုအေၾကာင္းဆက္ေရးလ်င္ၿပီးမည္မထင္ထိုေၾကာင္႔လိုရင္းၿဖစ္
သည္႔ေရွာင္ေရးအေၾကာင္းကိုသာဦးစားေပးတင္ၿပပါမည္။ယခုေဆာင္းပါးသည္ေမာင္အိုလံပီယာေရွာင္ေရး
တစ္ေယာက္ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုကိုဘယ္လိုစိတ္မ်ိဳးထားၿပီးၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္သလဲ၊ဘယ္လိုေလ?က်င္႕သလဲဆိုသည္႔
အခ်က္မ်ားကိုဖတ္ရႈရမည္ၿဖစ္သည္။ေရွာင္ေရးသည္ထိုအခ်ိန္ကသူ႕ထက္ကိုယ္အေလးခ်ိန္မ်ားေသာထုထ
ည္ေကာင္းသည္႔ေမာင္အိုလံပီယာ(နာဆာအယ္ဆြန္ဘတ္တီ၊ကီဗင္လက္ဗရုန္းလ္၊ေပါလ္ဒီေလး၊ဒိုရီယန္ရိတ္စ္
)ႏွင္႔အၿခားနာမည္ေက်ာ္မ်ားၾကားတြင္ကြဲၿပားေပၚလြင္မႈ၊အခ်ိဳးအစားေၿပၿပစ္မႈဆိုသည္႔အခ်က္မ်ားကိုပရိသတ္
မ်ား၏ေကာင္းခ်ီးေပးၿခင္းခံရသည္႔ေမာင္တစ္ဦးၿဖစ္သည္။ခုေဆာင္းပါးဟာ ကိုယ့္လက္ရိွ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကိုတင္ၿပီး ခြန္အားနဲ႔ ႂကြက္သားေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေအာင္ ေရွာင္ေရးကစားခဲ့သလဲဆိုတာ
၁၉၈၇-ခုႏွစ္ဟာ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ “အလွည့္အေျပာင္းႏွစ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၇-ခုႏွစ္ အမ်ိဳးသား တံခြန္စိုက္ၿပိဳင္ပြဲ (ေမာင္အေမရိကန္ၿပိဳင္ပြဲမွာ) ကြ်န္ေတာ္ အႏိုင္ရခဲ့တဲ့အတြက္ ဆုေၾကးစားကာယဗလ သမားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္း ခံခဲ့ရတယ္” ဆုေၾကးစားၿပိဳင္ပြဲ၀င္ခြင့္ကတ္ျပား (Pro Card) ရရိွခဲ့ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ဟာ အဲဒီၿပိဳင္ပြဲမတိုင္မီ (၅)လ အလိုက “ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ တံခြန္စိုက္ၿပိဳင္ပြဲ” (California Championships) မွာ လိုက္ဟဲဗီး၀ိတ္တန္းခ်န္ပီယံရၿပီး အတန္းေပါင္းစံု တံခြန္စိုက္ေမာင္ဘြဲ႕ (Overall Title) ကိုလည္း ဆြတ္ခူးရရိွခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ဟာ လိုက္ဟဲဗီး၀ိတ္တန္း အေလးခ်ိန္ထက္ တစ္ေပါင္ပဲေလ်ာ့ၿပီး (၁၉၇)ေပါင္ ရိွခဲ့ပါတယ္။ ကယ္လီဖိုးနီးယား တံခြန္စိုက္ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ေလ့က်င့္စဥ္က ကြ်န္ေတာ္ဟာ အေလးမ်ားမ်ားထည့္ၿပီး အႀကိမ္ နည္းနည္းကစားတဲ့ က်င့္စဥ္ (Heavy Poundage and Low-rep System) ကို အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္ ေတြးခဲ့မိတာ ရိွတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က အရပ္ ၅ ေပ ၇ လက္မနဲ႔ လိုက္ဟဲဗီး၀ိတ္အတန္း၊ ကိုယ္ခႏၶာအေနအထားေလာက္ပဲ ရိွတယ္မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ ဟဲဗီး၀ိတ္တန္းကို တက္စရာမလိုဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ကိုယ္ကာယမွာ အေလးခ်ိန္ေပါင္တိုး ေအာင္ ကစားစရာ မလိုဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္မွာလိုတာက ႂကြက္သားေတြ ကြဲျပားလွပဖို႔သာ လိုတယ္လို႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္ ယူဆခဲ့မိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားတံခြန္စိုက္ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ေလ့က်င့္တဲ့အခါမွာ “အေလးေပါ့ေပါ့ အႀကိမ္မ်ားမ်ားက်င့္စဥ္” (Lighten weight and High-reps System) နဲ႔ ကစားခဲ့တယ္။ အယ္႐ိုးဗစ္ေလ့က်င့္ခန္း ပိုၿပီး လုပ္ခဲ့တယ္။ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ (၁၉၆-ေပါင္နဲ႔ကြ်န္ေတာ္ အႏိုင္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ ႂကြက္သားေတြဟာ ကယ္လီဖိုးနီးယားၿပိဳင္ပြဲထက္ပိုၿပီး က်စ္လ်စ္မာေၾကာၿပီး ကြဲျပား ေပၚလြင္လာခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ကြ်န္ေတာ္ဟာ အေလးႀကီးေတြကိုင္ၿပီး ကစားတာမ်ိဳး ႂကြက္သားထုတက္ေအာင္ ကစားတာမ်ိဳး မလုပ္ေတာ့ဘူး။ အႀကိမ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ကစားခဲ့ပါတယ္။ ႂကြက္သားေတြ ေပၚလြင္မႈအတြက္ ကစားတဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ပံုမွန္တိုးတက္ေအာင္ျမင္မႈ ရိွလာတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၉၂-ခုႏွစ္ အကုန္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဆက္ၿပီး ပိုတိုးတက္လွမ္းခ်င္ရင္ အေလးႀကီးေတြကိုင္ၿပီး ျပန္ကစားရ လိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးကကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းထဲကို ျပန္၀င္လာခဲ့ပါတယ္။
ေျပာင္းလဲရျခင္းအေၾကာင္းရင္းမ်ား
အေလးမ်ားမ်ားနဲ႕စကားဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ဆံုးျဖတ္ခဲ့ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းေတြ ရိွပါတယ္။ ပထမဆံုး အခ်က္ကေတာ့ အႀကိမ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ကစားခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ျမန္သည္ထက္ျမန္ေအာင္ အေျပးေလ့က်င့္တဲ့ အေျပးသမားတစ္ေယာက္နဲ႔ တူလာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဲဒီအေျပးသမားဟာ ပိုၿပီးျမန္ေအာင္ ဆက္ေျပးခ်င္တဲ့စိတ္ ကုန္သြားသလို ကြ်န္ေတာ္မွာလည္း အဲဒီခံစားခ်က္မ်ိဳး ၀င္လာခဲ့ပါတယ္။ အေလးေလွ်ာၿပီး အႀကိမ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ကစားႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေနလို႔ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ ျပည့္၀လာမွာမဟုတ္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ႂကြက္သားေတြကို ထပ္ၿပီးတက္ေစရန္ အံ့ၾသတုန္လႈပ္သြားေအာင္ ေရွာ့႐ိုက္သလိုလုပ္တဲ့ အေျပာင္းအလဲနည္းနဲ႔ ကစားရလိမ့္မယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ျမင္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ရွင္းေနတာပဲ။ အေလးမ်ားမ်ားကိုင္ၿပီး ကစားဖို႔ နည္းလမ္းပဲ ရိွတယ္။
ဒုတိယအေၾကာင္းတစ္ခ်က္ကေတာ့ ၁၉၉၃-ခုႏွစ္မွာ ေမာင္ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ (၁၀)လ အခ်ိန္ေပးကစားမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀မွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၉၂-ခုႏွစ္ကဆိုရင္ ေမာင္အိုလံပီယာၿပိဳင္ပြဲအတြက္ မတ္လက်မွ ကြ်န္ေတာ္ေလးေလးနက္နက္စၿပီး ကစားခဲ့ ပါတယ္။ (၇-လသာ ေလ့က်င့္ခဲ့တယ္။) ၁၉၉၃-ခုႏွစ္
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ပထမ (၄)လ ဟဲဗီးေလ့က်င့္မႈကာလအတြင္းမွာ အထူးဧည့္သည္ေတာ္အျဖစ္နဲ႔ ပါ၀င္သ႐ုပ္ျပမႈ (Guest Appearance) ေတြကို ကြ်န္ေတာ္ လံုး၀လက္မခံခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အေလးမ်ားမ်ားနဲ႔လည္းကစား၊ ေကာင္းေကာင္းလည္းစား (ၿခိဳးၿခံမစားဘဲ) ႏိုင္တာေပါ့။ သ႐ုပ္ျပပြဲေတာ့ ဆက္တိုက္လက္ခံထားရင္ အစားအေသာက္အဟာရကို အၿမဲတမ္း ၿခိဳးၿခံထိန္းသိမ္းစားရတယ္ေလ။ အစားအေသာက္ကို ၿခိဳးၿခံထိန္းသိမ္းၿပီး ေလွ်ာ့စားရတာနဲ႔အမွ် စားထားတဲ့အာဟာရနဲ႔မွ်ေအာင္ အေလးေပါ့ေပါ့ေတြနဲ႔ပဲ ကစားရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္ပိုင္း ေမာင္အိုလံပီယာၿပိဳင္ပြဲမွာေတာ့ အရင္ကနဲ႔ကိုမတူ လံုး၀တစ္မူထူးျခားတဲ့ အသြင္သစ္ ပိုၿပီး ေကာင္းလာတဲ့အေနအထားနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ျပရေတာ့မယ္။ လူေတြကို တစ္ခါလာလည္း ဒီပံု၊ တစ္ခါ လာလည္း မည္းျပာပုဆိုးျပေနလို႔ကေတာ့ သူတို႔ ညည္းေငြ႕ၾကမွာပဲ။
ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ ရည္မွန္းထားတဲ့ အသြင္သစ္ (New Lock) ဆိုတာကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အမွတ္အသားျဖစ္တဲ့ ႂကြက္သားမ်ား ျပည့္၀မႈကို တိုးခ်ဲ႕ျဖည့္စြက္ၿပီး တိုးတက္မႈရိွလာပံုကို ျပခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္၀င္ခဲ့သမွ် ၿပိဳင္ပြဲတိုင္းမွာ ေရွာင္ေရးၾကည့္ရတာ ေသးလိုက္တာ၊ ေခ်ာင္လိုက္တာ၊ ႂကြက္သားေတြပါးလိုက္တာလို႔ အခုထိ တစ္ခါမွ အေျပာမခံရေသးပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ အေနနဲ႔ ႂကြက္သားေတြ အဖက္ဖက္က ျပည့္ၿဖိဳးလံုးထစ္ေနတာကို ျပသႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အေလးမ်ားမ်ားနဲ႔ ကစားလိုက္ရင္ ကြ်န္ေတာ့္ႂကြက္သားေတြဟာ မႏွစ္ကထက္ ပိုၿပီးထြား၊ တစ္ရစ္က်စ္လစ္ေနမွာ ေသခ်ာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္အေလးခ်ိန္၊ ေပါင္ (၂၀၀) မေက်ာ္ဘဲနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ႂကြက္သားေတြရဲ႕ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ေပၚလြင္မႈကိုလည္း ဆက္ၿပီး ထိန္းထားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အေလးတိုးရင္ႂကြက္သားတိုးမယ္
အေလးႀကီးေတြကိုင္ၿပီး ကစားတဲ့ အစီအစဥ္မွာ အာဟာရ ကယ္လိုရီသည္ ပိုၿပီး ျဖည့္ဖို႔လိုမယ္။ ၿပီးေတာ့ နားခ်ိန္နဲ႔ အားျပန္ျဖည့္ခ်ိန္လည္း လံုလံုေလာက္ေလာက္ ရိွဖို႔လိုပါမယ္။ အရင္က ကြ်န္ေတာ့္ ႂကြက္သားေပၚလြင္မႈ ကစားခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ၿပိဳင္ပြဲေ၀းကာလမွာေတာင္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကို ေပါင္ (၂၁၀)ထက္ မေက်ာ္ခဲ့ရဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ခရီးသြားမပ်က္၊ သ႐ုပ္ျပမပ်က္၊ အစားမပ်က္၊ အအိပ္မပ်က္၊ အားကစားမပ်က္ခဲ့ဘူး။
ဒီတစ္ႀကိမ္အေလးႀကီးေတြနဲ႔ ကစားမယ့္အခိ်န္မွာေတာ့ အရင္က သ႐ုပ္ျပပြဲေတြဟာ အာဟာရကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿခိဳးၿခံရတာမ်ိဳး လုပ္စရာမလိုေတာ့ဘူး။ အေလးႀကီးေတြကို ကိုင္ႏိုင္ေအာင္လို႔ ပိုၿပီး အင္အားရိွမယ့္ အာစာရကိုေတာင္ စားရဦးမယ္။ သ႐ုပ္ျပပြဲေတြ ျပစရာမရိွေတာ့တဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ ႂကြက္သားေတြ ကြဲျပားေပၚလြင္မႈအတြက္ကို အာ႐ံုစိုက္စရာလည္း မလိုေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ အရင္ကထက္ပိုၿပိး စားမယ္။ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ တက္ခ်င္သေလာက္ တက္စမ္းပေလေစ။
ၿပိဳင္ပြဲေ၀းကာလေတြမွာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကို ၿပိဳင္ပြဲစံ၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ (၁၉၆) ေပါင္ ထက္ ဘယ္ေတာ့မွ (၁၅)ေပါင္ထက္ ပိုအမ်ားမခံခဲ့ဖူးေသဘူး။ ၿပိဳင္ပြဲၿပီးရင္ ကြ်န္ေတာ့္ ကိုယ္ကာယအလွကို လည္း အခ်ိဳးမပ်က္ေအာင္ ေဖာင္းတတ္သြားတာမ်ိဳး အျဖစ္မခံခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲေ၀း ကာလမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္အေလးခ်ိန္ကို (၂၂၅)ေပါင္အထိ တင္ဖို႔ ရည္မွန္းခ်က္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ အရင္ႏွစ္ေတြနဲ႔စာရင္ ဒီကိုယ္အေလးခ်ိန္ဟာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘီလူးႀကီးေတြနဲ႔တူသြားေတာ့မွာပဲ။
ကြ်န္ေတာ္စားေသာက္တဲ့ အာဟာရေတြထဲမွာ ႂကြက္သားႀကီးထြားမႈကို အားေပးတဲ့ အမဲသား၊ ၾကက္သား၊ ၾကက္ဥ၊ အာလူးနဲ႔ ဂ်ံဳမႈန္႔ေတြပါပါတယ္။ အာဟာရျပည့္တဲံ အစားအစာကို တစ္ေန႔ (၆)ႀကိမ္ ခြဲစားပါတယ္။ ကယ္လိုရီကိုေတာ့ အတိအက်တြက္မစားေပမယ့္ အေလးႀကီးေတြ ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ ခြန္အား ျပည့္ဖို႔အတြက္ ပိုစားပါတယ္။ တစ္ေန႔ ၾကက္ဥ (၁၂)လံုးအစား (၂၄)လံုး စားတယ္။ တစ္ခါစားရင္ ၾကက္ရင္အုပ္ (၂)ဖီစားတဲ့အစား (၃) ဖီစားတယ္။
ၿပိဳင္ပြဲေ၀းကာလကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး နားနားေနေနနဲ႔ ဖီးတက္လာေအာင္ သက္ေတာင့္သက္သာေနရမယ့္ ကာလလို႔ သေဘာမထားေတာ့ဘူး။ အားကစား႐ံုထဲမွာ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ ကြ်န္ေတာ္ ႏိွပ္စက္ၿပီး တအားကစားေနမိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ဒုတိယအဆင့္ ေလ့က်င့္ေရးကာလ က်ရင္ေတာ့ အေလးေလွ်ာ့ၿပီး အႀကိမ္မ်ားမ်ား ကစားသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ကစားတဲ့ “ဟဲဗီးေလ့က်င့္ေရးအစီအစဥ္” (Heavy Load Programme) ကို ေအာက္ပါ အတိုင္း (၃)ရက္ကစား၊ တစ္ရက္နား ကစားပါတယ္။
ပထမေန — ရင္အုပ္ႏွင့္ ပခံုး
ဒုတိယေန႔ — ေပါင္ႏွင့္ ေျခသလံုး
တတိယေန႔ — ေနာက္ေၾကာႏွင့္ လက္ေမာင္းသားမ်ား (ေရွ႕/ေနာက္)
စတုတၳေန႔ — နားရက္
ကိုယ္ခႏၶာႂကြက္သားအလွ ထိန္းသိမ္းမႈအတြက္ ၀မ္းဗိုက္ႂကြက္သားေတြကိုေတာ့ တစ္ခါတစ္ရံမွပဲ ကစားလာေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ႂကြက္သားေတြႀကီးထြားၿပီး ခြန္အားပိုရိွေအာင္ ကစားေနခ်ိန္မွာ ၀မ္းဗိုက္ႂကြက္သားေတြ ဘယ္လိုေနေန သိပ္ေတာ့မပူမိလွဘူး။ ၀မ္းဗိုက္ႂကြက္သားေတြ ထြားလာမွာကို ကြ်န္ေတာ္ မလိုလားဘူး။ ၀မ္းဗိုက္ႂကြက္သားအလွဆိုတာ အစားအေသာက္ခ်င့္ခ်ိန္စားတတ္မႈေပၚမွာ တည္ပါတယ္။
အေလးမ်ားမ်ားနဲ႔ ကစားႏိုင္တဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ ေလ့က်င့္ခန္းမ်ား (Exercise)၊ အေက်ာ့မ်ားနဲ႔ (Sets) နဲ႔ အႀကိမ္မ်ား (Reps) ကို ေလွ်ာ့ကစားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ႂကြက္သားေတြ ကြဲျပား ေပၚလြင္ေအာင္ ကစားခဲ့တဲ့ကာလ (Refining Phase) နဲ႔ အေလးမ်ားမ်ား ကိုင္ကစားတဲ့ကာလ (Heavy Phase) မွာ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ရင္အုပ္ႂကြက္သားကစားပံု ကြာျခားမႈကို ႏိႈင္းယွဥ္ေလ့လာၾကည့္ပါ။
ႂကြက္သားေပၚလြင္မႈ
၁။ ပက္လပ္အိပ္အေႏွးမ ၄ ေက်ာ့ x ၈-၁၂ ႀကိမ္
(Bench, Press)
၂။ ဘားတို၊ ေဘးခြဲမ ၄ ေက်ာ့ x ၈-၁၂ ႀကိမ္
(Dumbbell flyes)
၃။ ခံုေစာင္းမီွအေႏွးမ ၄ ေက်ာ့ x ၈-၁၂ ႀကိမ္
(Incline Presses)
၄။ ထိုင္လ်က္ေဘးခြဲမ ၄ ေက်ာ့ x ၈-၁၂ ႀကိမ္
(Pec-decks)
အေလးမ်ားမ်ားျဖင့္ ေလ့က်င့္မႈကာလ
၁။ ပက္လက္အိပ္အေႏွးမႈ ၄ x ၆-၈ ႀကိမ္
၂။ ဘားတိုေဘးခြဲမ ၄ x ၆-၈ ႀကိမ္
၃။ ခံုေစာင္းမီွအေႏွးမ ၄ x ၆-၈ ႀကိမ္
အေလးမ်ားမ်ားနဲ႔ ကိုင္ကစားတဲ့ ကာလဟာ ႂကြက္သားႀကီးထြားမႈအတြက္ အဓိကကစားတဲ့ ေလ့က်င့္ေရးကာလျဖစ္ပါတယ္။ ႂကြက္သားအလွပံုေဖာ္တဲ့ ေလ့က်င့္ေရး ကာယဗလမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ႂကြက္သားအလွေဖာ္တဲ့ “ပက္စ္ဒက္” ရင္အုပ္ေဘးဆြဲတဲ့ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႔ စက္သီးႀကိဳးနဲ႔ ေဘးတိုက္ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ဆြဲတဲ့ (Cable Crossover) ေလ့က်င့္ခန္းမ်ိဳးကို ကြ်န္ေတာ္ ထည့္ကစားစရာမလိုပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ္ကစားတဲံ အေလးေတြကို တမင္ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ တိုးကစားေပမယ့္ အရမ္းကာေရာေတာ့ မလုပ္ပါဘူး။ ျဗဳန္းခနဲ ဒိုင္းခနဲ တိုးကစားလိုက္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ စနစ္တက်တိုး၊ တိုးကစားသြားတဲ့ သေဘာ ရိွပါတယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ ေအာက္ပိုင္းထိုင္ရာမွာ ပံုမွန္အားျဖင့္ ေပါင္ (၅၀၀) အမ်ားဆံုးထည့္ၿပီး ကစားခဲ့ ပါတယ္။ အခုအေလးတိုးတယ္ဆိုတာနဲ႔ တစ္ခါတည္း ေပါင္ (၈၀၀) ကို တန္းထည့္ၿပီး ကစားလိုက္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ပထမဆံုးကစားခဲ့တဲ့ အေလးက ေပါင္ (၅၂၅) ေပါင္ (၆-၈)ႀကိမ္နဲ႔ စပါတယ္။ ေလးလအတြင္းမွာ ေပါင္ (၆၀၀)အထိ အေလးတိုးသြားပါတယ္။ ရင္အုပ္အတြက္ ပက္လပ္အိပ္အေႏွးမ ေလ့က်င့္ခန္းမွာ အရင္ကအမ်ားဆံုး ၃၁၅ ေပါင္နဲ႔ အႀကိမ္မ်ားမ်ား ကစားခဲ့ပါတယ္။ အေလးတိုးကစားေတာ့ (၃၆၅)ေပါင္ကို (၈)ႀကိမ္ပဲ အမ်ားဆံုးကစားပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္မွာ အထိုက္အေလ်ာက္ေတာ့ ဆင္ျခင္တံုအသိဥာဏ္တရားရိွပါတယ္။ အေလးႀကီးေတြနဲ႔ ကစားတာနဲ႔ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ပစၥလကၡတ္မကစားပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ရင္အုပ္ႂကြက္သားေတြ စုတ္ၿပဲ သြားတယ္။ လက္ေမာင္းေၾကာေတြ ျပတ္သြားတယ္ဆိုတဲ့ စာလံုးႀကီးေတြနဲ႔ သတင္းပါလာတာမ်ိဳးကို ကြ်န္ေတာ္ မလိုလားပါဘူး။ ေလ့က်င့္ခန္းတိုင္းမွာ ပထမတစ္ေက်ာ့ကို ေသြးပူသေဘာထား ကစားပါတယ္။ ဒုတိယအတစ္ေက်ာ့ကို အလယ္အလတ္အေလးနဲ႔ ကစားပါတယ္။ တတိယနဲ႔ စတုတၳအေက်ာ့ေတြက်ရင္ ေတာ့ အစြမ္းကုန္ အေလးနဲ႔ မီးကုန္ယမ္းကုန္ေဆာ္ၿပီလို႔သာ မွတ္ေပေတာ့။
စိတ္ဓာတ္ပါအားရိွ
အမွန္ေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ထက္ျမက္ေရးအတြက္ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ ခြန္အားပိုၿပီး သန္တဲ့လူေတြနဲ႔ ကစားရတာကို ပိုၿပီး သေဘာက်ပါတယ္။ ကိုယ့္ထက္ခြန္အားနည္းတဲ့သူနဲ႔ အတူကစား ရရင္ ကိုယ္က အစြမ္းကုန္အားမထုတ္ေတာ့ပဲ ကိုယ္ႏိုင္သေလာက္ အေလးအတိုင္းအတာနဲ႔ ႏွစ္သိမ့္ေန တတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ထက္ခြန္အား ပိုသန္တဲ့လူနဲ႔အတူ ကစားရေတာ့လည္း ႂကြက္သားထုနဲ႔ ခြန္အားကို အငမ္းမရ ကစားခ်င္တဲ့လူျဖစ္မွန္း ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း သူ႔လိုလူစားပဲဆိုတာ သူသိရင္ အႀကိတ္အနယ္ ၿပိဳင္ကစားလို႔ အလြန္ေကာင္းတာေပါ့။ ဥပမာ - ႏွစ္ေယာက္သား ေအာက္ပိုင္း အစြမ္းကုန္ထိုင္ၿပီး ခဏနားရမယ့္ ေနရာကို ရွာၾကရၿပီသာမွတ္ေတာ့။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္သား သက္ေတာင့္သက္သာနဲ႔ ေဂ်ာ္ဂင္ ျဖည္းျဖည္းအတူေျပးေနၾကတဲ့ သေဘာမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ။
ကိုယ္ခႏၶကလည္း ပံုမွန္စိတ္ဖိစီးမႈအေျခအေနကို အလိုက္သင့္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္တတ္တဲ့ သေဘာရိွပါတယ္။ တစ္ခုခုကို ပံုေသလုပ္ေနရင္ ဒီအေျခအေနက ဘယ္ေရာက္ေတာ့မလဲ။ အေလးႀကီးေတြနဲ႔ အေျပာင္းအလဲကစားခဲ့တဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္ခႏၶာဟာ အသစ္အဆန္းျဖစ္ၿပီး ေရွာ့မိသလို တုန္လႈပ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေမာင္အိုလံပီယာအတြက္ ကြ်န္ေတာ့ ေဆာင္ပုဒ္ကအားကုန္စား၊ အားကုန္္ကစား၊
ဖတ္ၿပီးေတာ႔တစ္ၿခားေမာင္အိုလံပီယာေတြႏွင္႔ကြာၿခားသည္႔အခ်က္အလက္အခ်ိဳ႔ႏွင္႔သေဘာတရားအခ်ိဳ႕၊
ခံယူခ်က္အခ်ိဳ႔ကိုေတြ႔ၿမင္ႏိုင္မည္ၿဖစ္သည္။ထိုအခ်က္အလက္မ်ားသည္ပင္ခ်န္ပီယံတို႔၏မတူညီေသာေလ႔
က်င္႔မႈသေဘာတရားမ်ားပင္ၿဖစ္သည္။ကာယဗလဖခင္ၾကီးဟုတင္စားေခၚေ၀ၚသည္႔ဆရာၾကီးဂ်ိဳး၀ီဒါ၏ေလ႔
က်င္႔မႈသီအိုရီေၿမာက္မ်ားစြာသည္အဆိုပါခ်န္ပီယံမ်ား၏မတူညီသည္႔အခ်က္မ်ားကိုအေၿခခံ၍ေပၚေပါက္
လာၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္းတင္ၿပလိုက္ပါသည္။ေမာင္အိုလံပီယာေရွာင္ေရးသည္အနားယူခ်ိန္အထိေမာင္အိုလံပီ
ယာဆုတ?ဆိပ္ကိုမဆြ္ခူးႏိုင္ခဲ႔ေသာ္လည္းကမၻာ႔ကာယဗလပရီသတ္၏အၾကိဳက္ဆံုးေမာင္မ်ားတြင္ေတာ႔
ဘယ္ေတာ႔မွကြယ္ေပ်ာက္မွာမဟုတ္ေပ။သူ၏အလယ္အလတ္အဆင္႔ကာယဗလသမားမ်ားအတြက္အၾကံေပး
တင္ၿပထားေသာေလ႔က်င္႔မႈပရိုဂရမ္ေလးကိုတင္ၿပေပးလိုက္ပါတယ္။
ႂကြက္သားႀကီးထြားေရး
ေလ့က်င့္မႈအစီအစဥ္ဇယား
အဂၤါ/စေန
ႂကြက္သား ေလ့က်င့္ခန္း အေက်ာ့ အႀကိမ္
၁။ ေျခသလံုး အေလးထမ္း
ေျခဖ်ားေထာက္ႂကြ
(Calf Raises) ၄ ၁၀
၂။ ေပါင္ ေပါင္ဆန္႔ထုတ္ျခင္း
(Leg Extensions) ၃ ၆-၈
ထိုင္ထ (Squats) ၅ ၆-၈
၃။ ေနာက္ေက်ာ ခါးကိုင္ဆြဲတင္
(Dead Lifts) ၃ ၆-၈
ခါးကုန္းမ
(Bent Rows) ၄ ၆-၈
၄။ လက္ေမာင္းေရွ႕သား ဘားရွည္ေကြးမ
(Barbell Curts) ၃ ၆-၈
ၾကာသပေတး/တနဂၤေႏြ
ႂကြက္သား ေလ့က်င့္ခန္း အေက်ာ့ အႀကိမ္
၀မ္းဗိုက္သား ေျခတင္ေခါင္းႂကြ
(Crunches) ၃ ၁၂
ရင္အုပ္ ပက္လက္အိပ္အေႏွးမ
(Bench Press) ၅ ၆-၈
ခံုေစာင္းမီွ/ေဘးခြဲမ
(incline Flyes) ၃ ၆-၈
ပုခံုး မတ္တပ္ရပ္၊ ေမးဆြဲတင္
(Upright Rows) ၃ ၆-၈
လက္ေမာင္းေနာက္သား လက္ေမာင္းေနာက္ေကြးဆန္႔
(Triceps Extension) ၃ ၆-၈
Email---aungaung.aung24@gmail.com
No comments:
Post a Comment